Om 1u ’s nachts loopt de wekker af, het besef dat er nog anderen reeds vroeger opstonden, stemt me positief en geeft mij de moed om toch in mijn wandeloutfit te springen. Ik krijg een berichtje met de boodschap dat de rest al in Poederlee is, dus niet meer ver weg, ons avontuur kan weldra beginnen …Om 2u stipt vertrekken wij (An K, Nele B, Ann B samen met de man van Véronique VM) richting Leuven … dat ligt nu nog 44km verderop.
Aan een gestaag tempo (± 5 à 6km/u) gehuld in fluohesjes en met een dosis enthousiasme stappen we richting Noorderwijk. Daar wacht ons een heerlijk ontbijt (versgebakken brood en koekjes, kaas, warme chocolademelk, thee en koffie). Diane en Ellen S trotseerden de koude nacht om ons te laten genieten van al dat lekkers. Hilariteit alom omdat wij daar, in een woonwijk op een stoep, in tuinstoelen gezeten, aan het picknicken waren en dit IN HET HOLST VAN DE NACHT.
Innerlijke mens aangesterkt, we zetten onze staptocht verder richting Ramsel, we worden onderweg getrakteerd op stevige regen –en sneeuwbuien, maar dat kan ons niet deren. Een uil kijkt bedenkelijk als wij passeren, maar wij zijn op weg voor het goede doel met een cheque van 1000€ op zak: voorwaarts mars! Véronique en Nik staan ons op te wachten, heerlijk om de verse koffie te ruiken en droge kledij aan te trekken. Spek met eieren vullen onze magen, ons gezelschap vergroot want hier sluiten Chris C, Lieve VD, Paula en haar man Guy aan! De eerste blaren worden verzorgd en bij het rechtstaan worden de 1e ‘pijntjes’ duidelijk. Maar wij gaan door…
Aarschot, we zitten in de helft. Joepie! Iedereen nog monter en fris: banaantje eten, muts en kap op want het regent, dan weer zon, 2 ezels begroeten ons … en we worden stilletjes aan experts in het wildplassen, maar hé … alles voor het goede doel.
In Betekom wachten Nik en Véronique ons weer op met koeken en drank, niet te lang stilstaan want dan krijgen we het koud. Nog 15km.
En dan de laatste 10, af en toe berg op en dan weer dalen … de kilometers laten zich voelen, of toch zeker bij Nele en mij! Pijn in de heupen en kuiten, blaren MAAR ons gezelschap praat ons er door en we gaan … verder. Niet meer aan zo’n gestaag tempo maar nog steeds met de glimlach (soms een beetje groen).
De laatste 3km, we krijgen in het bushokje van Kessel-lo soep en sandwiches. Het sneeuwt, het doet pijn, maar we gaan door … tot aan het glazen huis. Het vertrek daar verloopt voor Nele en mij heel moeilijk, wij lijken 2 eendjes die door het leven waggelen, maar eens even gestapt te hebben doen we verder op karakter. Als we het provinciedomein bereiken, is het nog maar even, zegt de GPS.
En dan, aan het station van Leuven kunnen we de muziek al horen. Nog 2 keer de weg oversteken (zebrapaden zijn dan niet meer van belang), het Martelarenplein (goed gekozen, die naam) met Tomas de Soete in het glazen huis!
Nog nooit zo trots geweest op onszelf, wat een tocht, wat een prestatie. An en Nele geven, na lang wachten, onze cheque af! Een warm bad, pleisters, voltarengel en een bed zullen soelaas brengen!
Wat een dag: bedankt An om de route zo mooi en minutieus uit te stippelen; bedankt Joos om ons in het midden van de nacht van Herentals naar Ramsel te begeleiden; bedankt Diane, Ellen, Véronique en Nik om ons te voorzien van spijs en drank; bedankt Chris, Lieve, Luc, Paula en Guy om in de helft aan te sluiten, voor het fijne gezelschap en ons er door te praten op het einde; bedankt leerlingen en collega’s om ons te sponsoren; bedankt vele vrienden voor de sms-jes onderweg …
Je kan het lezen, hé, voor het goede doel kan veel, ook 44km wandelen om een cheque te overhandigen, WE DO GIVE A SHIT.
